Birçok kişinin fabrika gezilerinde en çok ilgisini çeken; ama iş uygulama noktasına gelince “Amaaan ne gerek var! Bizim kafamızda zaten bunlar!” diyerek umursamadığı ya da daha modern tabirle yaklaşanların bunları biz bilgisayarlarımızda ERP sistemlerimiz ile tutuyoruz; her dakika gözlüyoruz diyerek kulak arkası yaptığı ve kendini kandırdığı en hassas konu: GÖRSEL PANOLAR
Görsel Panolar ne işe yarar! Neden Yalın Fabrikalar görsellik konusunda diğerlerinden daha farklı noktadadır? Olayı bu kadar görselleştirmenin anlamı nedir? gibi soruların cevabını vermek için bu işin arkasındaki mantığa bakmak gerekiyor. Olay sadece bir sunuş güzelliği yaratıp gözleri boyamak mı; yoksa ortak bilgi paylaşımını sağlayacak ortamları yaratarak Görsel Yönetim‘i sağlamak mı?
Hala çocuk gibi panolara renkli kağıtlar asarak iş mi olur; bugün hala bilgisayarda bu verileri izlemiyorsak vay halimize! diyenlerin lafını keserek söze başlayalım. Bu görsel panoların amacı teknolojiden kaçmak değil. Malum client, cloud, server teknolojileri aldı başını yürüdü, istese allame-i cihan’ın bilgisini getirip PC’nizin ekranına yansıtabilirsiniz. Ama dikkat ediniz PC’nizin. Personal Computer’ınızın yani kişisel bilgisayarınızın…
Bu veri kişisel bilgisayarda izlenir yorumlanır, veriler alengirli şekilde gösterilir, çarpılır bölünür toplanır, animasyonlarla mükemmel işler çıkartlılır; ama tek bir şey eksik olur: İLETİŞİM. Aynı veri herkesin bilgisayarında görünse de o bilgi ortak paylaşımda an be an tartışılmadıkça, üzerinde konuşulup aksiyon almak için organize olunmadıkça hiçbir işe yaramaz! Server’da Cloud’ta, Client’ta nerede paylaşırsanız paylaşın; ortak iletişim platformunuz mail, telefon, fotoğraf ne tür yöntem olursa olsun, gerçek teması sağlayacak görselliği ve herkesin aynı anda aynı yere odaklandığı görsel yönetim panolarını yaratmadıkça bu işin gerçekten ne olduğunu anlamanız İMKANSIZ!
Gelin iki konumdan müşteri ve üretici açısından görsel pano tablolarının yarattığı hisleri bi ele alalım. Her iki senaryoyu da ama!
Aynı bugünkü gibi bir Pazartesi. Fabrikanın genel müdürüsünüz. Üretime indiniz. Aylık rutin yaptığınız o illet toplantılarınızdan biri. Saat 10’da üretim mühendisliği bölümünü toplantı salonunda toplayacaksınız. Arızalar, üretkenlik, duruşlar, kalite hataları vs vs. herşey konuşulacak, problemin bini bi para. Herkes kendi doğru bildiği veriyi savunacak. Oradan biri diğerine suç atacak; ötekisi başkasını suçlayacak ve o toplantı muhtemelen öğlen yemeğine kadar sürecek ve elde edilen sıfır sonuçla bir avuç arı şeklinde herkes dağılacak. Herkesin içindeki sinir harbi ve sadece hiyerarşinin yarattığı emir komuta zincirnin zorunluluklarını yerine getiren bir sürü mutsuz çalışanın hakim olduğu bir işletme… Söyleyin Allah aşkına bu şirketin ilerlemesini, yeni projelerle yeni fikirlerle daha iyiye gitmesini nasıl beklersiniz? Toplantının tamamı Muda iken siz şirketteki israfları azaltmaktan nasıl bahsedebilirsiniz?
Şimdi de fabrikayı ziyaret eden bir müşteri olarak bu toplantının hemen sonrasında üretimi ziyaret ettiğinizi hayal edin. Bir sürü asık surat, yapılmak zorunda olan işler ve size zoraki bir şekilde fabrikayı gezdiren ve şu iş bitse de şuradan defolup gitsem şeklinde size fabrikayı “övgüyle” anlatan bir yüz. Sorduğunuz kritik sorulara karşılık size tüm güleryüzüyle cevap veren ama bu işletmeye bu yönetime her gün küfreden ve herşeyin çok çok güzel işlediğini size “sözlerle” ama sadece sözlerle anlatan bir mühendis, bir çalışan… Ne kadar inandırıcı değil mi?
Abartma Yalın Danışman dedik ya sana ERP verileri var diye! Bu kadar ilkel değil fabrikalar veriler toplanıyor artık” diyenler! Veriler elbette ERP’den toplanıp değerlendirilebilir, incelenebilir, bir sürü veri gözler önüne de serilebilir. Mesele verileri toplamak olsaydı TUİK ülkeyi yönetir biz de refah içinde yaşardık bu memlekette. Ama ne yazık ki veri toplamak bizi kurtarmıyor. Amaç o verileri işleyip, doğru olanları seçerek, kritik kararlar alarak o kararları delege edecek, basiretli bir yönetime sahip olmakta saklı…
İkinci senaryo daha güzel olmaz mıydı?
Aynı pazartesi saat 10’da bu sefer görsel panoların önünde aylık değerlendirme toplantısında sahadaki (gembada) görsel panonuz önünde takip edilen P,Q,C,D,S,M metrikleri üzerinden KPI’lar (Kilit Performans Göstergeleriniz) konuşulacak. Herkes sorumlu olduğu gösterge ile ilgili açıklamalarını yapacak. Sizin KPI’lar doğrultusunda yaptığınız değerlendirmeler ışığında her birim NE yapması gerektiğini bilecek ve alınması gereken aksiyon ile ilgili bir tarih belirlenecek. Ve toplantı hedeflerle yönetimin hakim olduğu bir ortamda 30-40 dakika içerisinde bitecek. Bu aksiyonun NASIL yapılması gerektiği ile ilgili detay konular ise her birimin kendi sub KPI’ları doğrultusunda şekillenecek. Ekip verdiği termine uyacak şekilde kendini organize edecek.
Peki ya böyle bir işletmenin üretimini ziyaret etseydiniz? Sormak istediğiniz soruların cevaplarını muhtelif yerlerdeki panolarda gözlerinizle görerek inansaydınız, yaşayan bu sistemin şeffaf yönetimin en büyük göstergesi olduğunu fark etseydiniz, işlerin tıkırında işlediğini ve bir ahenk bir mutabakatla yürüdüğünü insanların yüzündeki gerçek mutluluktan görerek emin olsaydınız…
Lütfen samimi olun, hangi işletmeyi yönetmek ya da hangisini ziyaret etmek isterdiniz?
Sevgiler
CY
